Verpa Carp Classic 2013

Verslag afkomstig van Gijs Nederlof van Matchfishing.nl

Het begint er om te spannen in de Verpa Carp Classic. Deze uit 6 wedstrijden bestaande wedstrijdserie kan zich verheugen in een nog steeds groeiende populariteit. Wie wil er niet meevissen met zo’n competitie waarbij de wedstrijden verdeeld over diverse karpervijvers in Belgie en Nederland gevist worden. Als je dan weet dat van de 6 wedstrijden de beste 4 resultaten meetellen voor het eindklassement begrijp je wel dat het spannend blijft tot de laatste wedstrijd.

De 5^de wedstijd werd gevist aan de vijver van de Nieuwe Lippers in het Belgsiche Westerlo. Verscholen aan het eind van de Broekstraat is het even wennen als je er voor het eerst komt. Er staat een niet te missen bord en ik rij de toegangsweg op. De weg wordt na een metertje of 500 wel wat smalletjes en je denkt dat je verkeerd zit of, nog erger, dat de weg doodloopt. Niets van aantrekken en gewoon doorrijden. Aangekomen bij de vijver parkeer ik mijn auto en stap uit. De Nieuwe Lippers bestaat uit 2 vijvers. Aan de rechterkant 1 met een afmeting van 50 x 30; vol met vooral grotere karpers. De linkervijver is vandaag ons wedstrijdterrein. Ik schat de afmetingen zo op 100 x 30 meter. Een schitterende visvijver waar gezien de resultaten vandaag een bak vis te verwachten valt. Ik struin de kantine hier en tref Willem van Cappellen al aan achter een bak koffie. Zijn maat, Peter v.d. Willik, zit ergens in Duitsland en Wilem vist vandaag met Leen de Bruin. We bekijken de lijst met vangstresultaten eens en zien dat je afgelopen weekend met 100 kilo niet meedeed voor de prijzen. Dat belooft nog wat voor vandaag.

Rond 08.30 uur begint de loting. Ik mag vandaag weer de honnneurs waarnemen. Ik trek net als bij de vorige wedstrijd op ’t Mun een 1. Nu heb ik al afgeleerd om gelijk juichend weg te lopen. Bij vijvervisserij komt er meer bij kijken dan het trekken van een 1. De wedstrijd kan eigenlijk bijna overal gewonnen worden. Daarnaast ben ik nog niet vergeten dat ik bij de wedstrijd op ’t Mun ook een 1 trok en we nog beet moeten krijgen op die stek. Voordeel van deze 1 is wel dat ik dicht bij de kantine en bij mij auto zit. Lekker handig als je spullen naar de waterkant moeten.

Als we op stek 1 aankomen zit ik zoals gebruikelijk links en koppelmaat Ard aan de rechterkant. Dat is niet voor niks. Als kind was ik al onhandig en dat is met de jaren alleen maar erger geworden. Als we andersom gaan zitten weet ik van alle hengel- en schepnetdelen al snel een soort origamie te maken waar niemand meer uit wijs wordt. Met deze opstelling heeft Ard in elk geval geen last van mijn rondvliegende hengeldelen. De stek eens goed bekijkend besluiten we om vandaag eens een flink eind uit elkaar te gaan vissen. Ard vist rechtuit op een meter of 7 en maakt daarna eerst een stek op 4 meter en eentje rechts van hem tegen het hout. Ik heb een beschoeing links van mij liggen en besluit om daar stijf tegenaan te gaan vissen.

Er blijkt op mijn stek zo goed als geen water te staan. Met een centimeter of 30 houdt het wel op. De bodem is wel flink onregelmatig en ik vermoed dat er wat puin aan mijn kant ligt. De fluit gaat en we kunnen aan de slag.

Ik cup wat mijn pellets en aas in de Prestoncup en kiep het hele spulletje op een centimeter of 50 van de beschoeing. Mijn dobber ligt nog niet in het water of hij schiet al onder. Als ik sla, voorzover nodig, heb ik geen vis maar zit ik meteen vast. Mjn 1^ste tuig van vanochtend is verdwenen en zit vast in de troep. Ik kan meteen allerlei toeren uithalen om mijn tuig van de voerplek af te halen. Gelukkig ligt er nog een topset gereed en binnen vijf minuten vang ik mij eerste karper. Nouja, karper. Met een gram of 150 houdt het wel op. Hij gaat er enthousiast van door en na pakweg 5 seconden ligt hij in mijn netje. De nul is weg zullen we maar zeggen. Ook Ard begint zijn visje te vangen en samen vangen we regelamtig dit soort formaat karpertjes. Alles telt zullen we maar zeggen.

Het Belgische duo naast ons, Daan en Danny, vangt ondertussen de 1 na de ander. Geen kleintjes, maar gewoon leuke karpertjes van een kilo. Op die manier kunnen wij het dus wel schudden. Ook op A3 zit een Belgisch duo, Johan en Hendrick, die het nog even beter doen. Mij bekruipt toch het gevoel dat we vandaag weer eens visles gaan krijgen.

De ochtend verloopt verder vrij snel en na een 30 tal kleine karpertjes klinkt de toeter en kunnen we aan de friet. Ik ben inmiddels al zo’n 5 tuigen kwijtgeraakt. Te dik elastiek, te korte tuig (maximaal 60 cm) en iedereen weet wat voor pruik er ontstaat als de vis losschiet of je weer eens vast zit en je de boel lostrekt. Kortom, voor mij geen friet tussen de middag,. Ik heb wel iets anders te doen. Nieuwe tuigen maken. Gelukkig heb ik  dobbers genoeg en kan ik nog even vooruit. De dobbers zijn overigens perfect. Liggen. Als je ze goed uitlood zijn ze gereed om bij het minste en geringste onder te schieten. Goed dat ik ze eens gebruik. Denk dat ik dat maar eens vaker ga doen.

Na de pauze komt iedereen voldaan terug aan de waterkant. Ik moet het vandaag doen met een koek die ik nog vond in mijn viskist. Mijn tuigen zijn in elk geval weer tiptop in orde en vol goede moet beginnen we aan de middagsessie. Ik besluit wel om van taktiek te veranderen. Omdat de vangsten in vergelijking met de weken daarvoor nogal aan de lage kant blijven moet ik het toch eens anders gaan proberen. Bij de balk, recht voor mijn neus, stort ik een halve liter geknipte pieren in de hoop dat dit met een uurtje ene paar knappe karpers of brasems oplevert. Op mijn stek tegen de beschoeing stop ik met schieten en cup ik alleen nog maar. Het deeg leg ik aan de kant en ik pak een doosje bedorven casters die ik nog had van een wedstrijd van een paar weken terug met Hans Wisse.

Ard heeft weinig andere keus dan stug doorvissen met de gekozen taktiek. Vanaf mijn eerste inzet vang ik vis. Geen grote, maar nog meer kleintjes van 150 gram. Geen grote karper of brasem pakt mijn aas. Het blijft bij het kleine spul. Gelukkig vangt Ard de grotere exemplaren. Geen reuzen, maar met karpertjes van 750 gram ben je dan al snel happy. De vis wil niet echt loskomen. Zelfs de Belgen staan met verbaasde ogen te kijken. Normaal vliegt de vis je hier om de oren en nu lijken ze wel op vakantie.

Als rond 16.30 uur de fluit klinkt zit het er op en kunnen we beginnen met het opruimen van de spullen. De weegploeg komt langs en we blijven steken op een kilo of 26. Mijn berg kleintjes en de grotere vis die door Ard gevangen zijn levert dan uiteindelijk een 5 op in het vak. Leuk, maar je schiet er niet veel mee op. We blijven zo rond de 10^de plaats in het algemeen klassement hangen.

De winst gaat in beide vakken naar de wederom niet bij te benen Belgische deelnemers. Johan en Hendrick pakken in ons vak met 67 kilo de sector- en dagwinst. In sector B gaat de winst naar het Belgische duo Bart en Pierre met iets meer dan 53 kilo.

In het algemeen klassement zijn de eerste 2 plaatsen voor de Belgen. Het Nederlandse duo Jos Driessens/Ed Rob maken theoretisch nog een kans op de eindoverwinning. Het moet echter gek lopen wil de winst niet gaan naar Bart en Pierre. Met 3 punten gaan ze riant aan de leiding.

Nog even wachten en de laatste wedstrijd wordt op de 2^de dinsdag in september gevist aan de vijver van de Brasem in het Belgische Baal. Achteraf een barbeque voor de deelnemers, wat kan er dan nog misgaan?

De resultaten van vandaag:

Sector A:

Sector B:

Algemeen klassement na 5 wedstrijden en 2 afschrijvers: